Ramses De Craene vertelt over zijn ‘Liedjes van mijn vader’
‘We zouden een fantastisch duo gevormd hebben, Wim De Craene en ik.’

Bij deze opdracht was het de bedoeling dat we een portretinterview maakte. Ik koos Ramses De Craene uit. Al verschillende jaren stelt Ramses een repertoire op  met de bedoeling Wim De Craene één avond terug tot leven te wekken. Op 14 september 2012 was het 22 jaar geleden dat Wim De Craene overleed.  Nu vertelt hij vol bewondering over zijn vader, zijn herinneringen en zijn ervaringen van ‘Liedjes van mijn vader’. 
Foto
Ramses De Craene was pas 15 jaar toen zijn vader uit het leven stapte. Vanaf dan had hij enkel zijn moeder nog. “Door haar heb ik geleerd altijd mijn plan te trekken, daar ben ik echt sterker van geworden. Ik ben nu 38 jaar en ik heb alles bereikt wat ik wilde bereiken in mijn leven.”, vertelt hij met  trots. Zijn ouders waren gescheiden, dus hij zag zijn vader maar om de veertien dagen. 



Wanneer Wim De Craene dan moest repeteren of optreden ging Ramses altijd mee. “Ik was zeven jaar en mocht al helpen met uitladen van zijn muziekinstrumenten. De gitaar uitpakken en aansluiten. Dat was zo mijn werkje.”  Omdat hij zoveel tijd spendeerde in de wereld van Wim De Craene, wist hij vaak als eerste welke plannen zijn vader voor ogen had. “Ik denk dat ik daar echt de goesting heb gekregen om verder te gaan in de muziekwereld.”(lacht)  

‘Liedjes van mijn vader’ 
Na de dood van Wim De Craene was er veel ophef over het feit dat hij te weinig appreciatie en erkenning kreeg voor wat hij deed. Ook Ramses De Craene is ervan overtuigd dat zijn vader nooit van de eer heeft mogen genieten die hij verdiende. Al 20 jaar is hij heel gedreven bezig met het eerherstel van zijn vader. Er zijn al 4 hommages geweest, telkens om de 5 jaar. “’Liedjes van mijn vader’ was eigenlijk ongepland, een ‘tussenfase’. Maar we hebben tot nu toe altijd al voor volle zalen gespeeld. Van West-Vlaanderen tot Limburg. Wim De Craene is al meer dan 20 jaar dood, maar hij leeft nog altijd!”

            "Wim De Craene is al meer dan 20 jaar dood, 
                                                           maar hij leeft nog altijd!"

Ramses De Craene stond deze maand met ‘Liedjes van mijn vader’ voor de eerste keer dit jaar in Wetteren, de plaats waar zijn vader en hij zijn geboren en opgegroeid. Het voelt voor hem dan ook anders aan om in de gemeente, waar zijn vader de eerste stappen richting zijn succes zette,  op het podium te staan. “Al heb ik hier wel opgetreden met gemengde gevoelens. In de tijd dat mijn vader nog leefde, heeft hij  meer tegenkanting van de Wetterse politici gekend dan iets anders. Hij was een socialist, en dat spoorde niet met het beleid van in de jaren ’80.  In 1977 bijvoorbeeld bracht hij een album uit, ‘Wim De Craene … is ook nooit weg’. Hij deed een voorstelling in het vroegere cultuurcentrum waar er plaats was voor 500 mensen. Het was een heel goeie show, maar uiteindelijk kwamen er maar 70 mensen  op af. In Wetteren?! Gemeente Wetteren was echt anti-Wim De Craene, maar  zij beslisten natuurlijk ook over het cultuurbeleid.” 
                                                                                                                              "De Gemeente Wetteren was
                                                                                                           echt anti-Wim De Craene"


Overdreven showman
Ramses De Craene omschrijft zijn vader als een excentriek persoon en een overdreven showman. “Hij zag alles heel groot. Wanneer hij iets deed, was het altijd voor de volle tweehonderd procent.” Wim De Craene had een koppig karakter, maar iemand zonder vijanden. “Hij had een sterke persoonlijkheid en was een fantastisch muzikant.” Ramses De Craene werkt nu samen met Della Bosiers, een vrouw die muzikaal het dichts bij zijn vader stond. “Vaak heeft ze het moeilijk als ze naar mij kijkt, omdat ze Wim De Craene heel erg in mij herkent. Vooral manier waarop ik praat, of dingen aanpak.”

Met een glimlach op zijn gezicht, vertelt Ramses dat hij er vaak aan denkt hoe het zou zijn als zijn vader nog zou leven. “Of ik met hem zou willen samengewerkt hebben? Absoluut!” Hij is er rotsvast van overtuigd dat ze een goed duo zouden gevormd hebben. “Ik weet niet of ik dan wel op het podium zou gestaan hebben. Misschien zou ik wel het licht of het geluid geregeld hebben tijdens zijn concerten. Het zou alleszins geklikt hebben.”

Ramses Shaffy
“Ramses Shaffy was mijn vaders mentor, maar meer zijn idool. Hij was zijn grote voorbeeld.”   Toen Wim De Craene jong was heeft hij aangebeld bij Shaffy en gezegd: “Kijk meneer, ik kijk echt naar u op en ik wil dingen van u leren”. (lacht) “Samen met Della Bosiers zing ik nu het nummer ‘Vijf uur’ van Ramses Shaffy, een lied dat mijn vader altijd gezongen heeft samen met hem.” 
Met een lichte aarzeling vertelt Ramses over het moment dat hij hoorde dat Ramses Shaffy gestorven was. “Hij was het grote voorbeeld van mijn vader. Daarom heeft hij mij ook genoemd naar hem. Al heb ik hem maar twee keer mogen ontmoeten in mijn leven, het voelde toch speciaal aan. Alsof er een stukje van mij werd afgepakt.” 

Wim De Craene – 25 jaar later
‘Liedjes van mijn vader’ is afgesloten in Wetteren. Over 3 jaar is zijn vader 25 jaar dood. Ramses De Craene en zijn muzikanten sparen nu al  hun energie op voor 2015. Dan zullen ze nog één keer optreden in naam van Wim De Craene. “Het zal veel grootser zijn, en er zal veel meer tamtam rond gemaakt worden!” Het concert moet helemaal af zijn eind 2013 om in 2014 geboekt te kunnen worden voor het cultuurseizoen van 2015. “Onze basis is er al, we hebben de juiste artiesten, enkel de nummers zullen veranderen.” Ramses De Craene ziet het volledig zitten, hij wordt vooral gemotiveerd  door de goede sfeer binnen de groep. “We zijn net een bende pubers bij elkaar!” 
Ramses De Craene licht nu al een tipje van de sluier op en bekend dat hij als zanger minder op het podium zal staan en meer de presentatie zal doen. “ Ik wil vertellen aan de mensen over Wim De Craene als zanger, en nog liever hoe fantastisch hij was als vader.” 


                                                                                                                                   "In 2015 zal het allemaal veel grootser zijn 
                                                                                                                                     en zal er veel meer tamtam rond gemaakt worden!"

 
Aagje Van Damme is een jonge twintiger uit Wetteren.  In 2008 startte ze met haar eerste blog: ‘Nieuwsgierig Aagje’. Op haar blog vind je zowel poëzie, foto’s, recepten, schoolwerken, tekeningen, … Ze is een echt ‘manusje-van-alles’. Neem alvast eens een kijkje op haar blog voor je dit interview leest.

Klik hier om haar blog te bekijken!
Vertel eens... Wanneer ben je begonnen met bloggen?

Aagje: “In 2008 volgde mijn moeder een cursus over sociale media op het internet. Ze hield in die periode ook een blog bij met haar tekeningen en schilderijen. De blogmicrobe is toen op mij overgesprongen en ik startte mijn eerste blog op.”

 Hoe ben je op de naam ‘Nieuwsgierig Aagje’ gekomen?

Aagje: “Aangezien ik echt Aagje heet, leek het mij wel leuk om de uitdrukking Nieuwsgierig Aagje te gebruiken als blogtitel. Zelf ben ik ook heel nieuwsgierig van aard. Zo ben ik altijd heel geïnteresseerd in nieuwe dingen en leer ik heel graag bij. Jammer genoeg was de URL ‘nieuwsgierigaagje’ al bezet door een niet-Aagje, dus moest ik de URL aagjevandamme.blogspot.be gebruiken.”

 Waar heb je zo goed leren schrijven?

Aagje: “Goed leren schrijven? Ik wist niet dat ik dat deed! (lachend) 
Ik schrijf meestal gewoon op wat me te binnen schiet, en dat is meestal het beste ook. De gedichten die je terugvindt op mijn blog zijn ook puur op het gevoel geschreven.”

Krijg je vaak reacties op blogposts?

Aagje: “Reacties krijg ik zelden…  Ik heb wel een enquête opgesteld waar bezoekers hun mening kunnen achterlaten als ze willen. Daar krijg ik heel soms een melding van, maar dat is slechts eentje in de zoveel maanden. Wel krijg ik bijna  duizend bezoekers per maand – waar ik wel een beetje trots op ben.”

Op je blog krijgen we een zicht over een heel ruime blik van verscheidene interesses! Vanwaar al deze verschillende thema’s  (Recepten, poëzie, …) en richt je je niet op één specifiek onderwerp?

Aagje: “Al deze thema’s houden mij bezig. Voor elk onderwerp een aparte blog maken zou onnozel zijn, daarom heb ik ze gebundeld in één algemene blog.”
Neemt deze bezigheid niet veel tijd in beslag? 

Aagje: “Als student is het inderdaad soms moeilijk te combineren. Vorig jaar gebruikte ik de blog vooral om werken van school op te posten, ik studeer momenteel voor een lerarenopleiding. Maar dit schooljaar werd het op school veel drukker, en had ik veel minder knutselopdrachten, waardoor mijn blog wat op de achtergrond is geraakt. Maar ik probeer toch minstens één post per maand te schrijven. Een post kost een uurtje van mijn tijd. Het opstarten van de blog is het meeste werk, dan moet je de lay-out aanpassen, alles afstellen op elkaar, … Dagenlang werk. Maar dat is gelukkig voorbij!”

Hoe zie je de toekomst van jouw blog?

Aagje: “Daar heb ik nog niet echt over nagedacht… Maar ik zou het heel jammer vinden moest ik , uit tijdsgebrek, mijn blog moeten stopzetten. Binnen enkele maanden ga ik op Erasmus en ik vermoed dat er dan een nieuwe blog zal komen. Maar mijn huidige blog leg ik dan niet stil hoor!”

Wat is jouw mening over internetjournalistiek? Verwacht je dat ze de printmedia voorbij zullen steken in de toekomst?

Aagje: “Laptops, tablets en smartphones. Je kan het niet meer wegdenken. Maar toch vind ik dat niet alles gedigitaliseerd moet worden. Papier in je handen hebben vind ik zelf leuker. Maarja… zonder het internet zou het ook niet mogelijk zijn om een blog bij te houden. Dus ik ben zeker niet tégen internetjournalistiek, maar ik hoop dat het gelijk kan blijven oplopen.”